Ο Σύλλογος – Σύλλογος αγάπης για τα ζώα "Βλάσσης"

Ο Σύλλογος

Σύλλογος αγάπης για τα ζώα “Βλάσσης”

Και κάπως έτσι άρχισαν όλα:

Μια Κυριακή σε έναν περίπατο στην εξοχή, μια καθημερινή πετώντας τα απορρίμματα στον κάδο ….μια συνηθισμένη δραστηριότητα …..μετατρέπει την συνηθισμένη ζωή σου σε εθελοντή, καθώς ακούς εκεί, στην κουφάλα του δέντρου, εκεί στον πάτο του κάδου μικρές φωνούλες που αγωνίζονται να ζήσουν!!

Ψυχές που για κάποιους είναι σκουπίδια, βάρος που θέλουν να ξεφορτωθούν και για σένα γίνονται ένας αγώνας ζωής !

Είσαι πια εθελοντής με τα βλέμματα στραμμένα σε κάθε ζωή, σε κάθε αδέσποτο, σε κάθε ταλαιπωρημένη ψυχή !

Και όταν ξεκινήσεις ο δρόμος είναι χωρίς επιστροφή, χωρίς τέλος, γιατί τώρα βλέπεις αυτό, που δε βλέπουν οι άλλοι, τον πόνο.

Και σιγά σιγά γνωρίζεις κι άλλους εθελοντές και ενώνετε τις φωνές, τα χέρια, σταματούν τα διόδια και αποφασίζετε να ενωθείτε με κοινό κίνητρο την Αγάπη για όλα τα αδέσποτα , για όλα τα ζώα που έχουν ανάγκη, να γίνεις η φωνή τους, η παρηγοριά τους, η Ελπίδα τους.

Έτσι γίναμε Σύλλογος Αγάπης για τα Ζώα! Με ένα όνειρο, όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί, για να σώσουμε όσα περισσότερα μπορούμε !!

Ο Σύλλογος μας αποτελείται από Εθελοντές με προηγούμενη μεμονωμένη μακροχρόνια δράση σε φροντίδα, περίθαλψη, φιλοξενία και εύρεση υιοθεσιών !

Σας καλούμε να δείτε το έργο μας και να μας στηρίξετε!!

1602

1984

Υιοθεσίες ζώων που έγιναν μέσω του σωματείου μας.

Εθελοντές που ένωσαν τις δυνάμεις τους & μας βοηθούν καθημερινά.

366

957

Δωρεές από φιλόζωους που μας εμπιστεύονται

Σκοπός του Σωματείου μας

Είναι η αγάπη, η προστασία και η εξασφάλιση της ευζωΐας των αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων. Αυτό επιτυγχάνεται με:

Περισυλλογή & Θεραπεία

Αυτό επιτυγχάνεται με τη μέριμνα για την περισυλλογή, θεραπεία των αρρώστων ή τραυματισμένων ζώων, στείρωση μέσω του προγράμματος του δήμου (όταν είναι εφικτό), και φροντίδα εγκαταλελειμμένων κουταβιών, εμβολιασμούς.

Επανένταξη ή Φιλοξενία

Στη συνέχεια αυτά ή επανεντάσσονται στο φυσικό τους περιβάλλον όπου εξακολουθούν να φροντίζονται από εθελοντές ή φιλοξενούνται με απώτερο στόχο την εύρεση της κατάλληλης ανάδοχης οικογένειας μέσω προγράμματος ελεγχόμενων υιοθεσιών εντός ή εκτός της Ελλάδος.

Ενημέρωση του Κοινού

Επιπλέον η διάδοσή και η προβολή φιλοζωικών αισθημάτων και η ενημέρωση του ευρέως κοινού για την ομαλή συνύπαρξη με τα αδέσποτα.

Συνεργασία με αρμόδιους φορείς

Η συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς ελληνικές και διεθνείς οργανώσεις που αναλαμβάνουν δράση για την προστασία του περιβάλλοντος και των ζώων και η εκπόνηση και υποβολή προτάσεων προς την επίτευξη αυτού.

Τα Μέλη του Σωματείου μας

Το πρώτο μου σκυλί ήταν εγκατάλειψη που με επέλεξε και έζησε μαζί μου 13 ολόκληρα.

Πριν 7 χρόνια και όντας άπειρη από τον ενεργό χώρο της φιλοζωίας ανταποκρίθηκα σε μια ανάρτηση για προσωρινή φιλοξενία με ενδεχόμενη υιοθεσία που μου έφερε το πρώτο περιστατικό καθώς βρέθηκα με ένα κουτάβι που μεγάλωνε χωρίς προοπτική αναδοχής.

Έτσι μπήκα χωρίς να το ξέρω στο χώρο του εθελοντισμού και των υιοθεσιών κάνοντας το πρώτο μου άλμπουμ και την πρώτη υιοθεσία .Έκτοτε φιλοξένησα και περιέθαλψα όσες ψυχές ήρθαν σε μένα για να τις οδηγήσω στον προορισμό τους .

Κουτάβια νεογέννητα , γατούλες άρρωστες σκυλιά κακοποιημένα .Γιατί όταν ακούσεις τη φωνή τους δεν μπορείς πια να κάνεις ότι δεν ακούς παρά μόνο να ξεσηκώσεις κι άλλους για να γίνεις η φωνή τους..

Από τότε που θυμάται τον εαυτό της αγαπούσε τα ζώα, καθώς μεγάλωσε σε σπίτι που είχε πάντα ζώα.

Πάντα φρόντιζε αδέσποτακια με σίτιση και ιατρική περίθαλψη αλλά άρχισε να ασχολείται πιο ενεργά, όταν ένα μεσημέρι του Αυγούστου με καύσωνα, βρήκε να σέρνεται στο δρόμο έναν ανάπηρο Πόιντερ 10 ετών, τον Άγγελο.

Ο Άγγελος φιλοξενήθηκε σε σπίτι με αγάπη και φροντίδα μέχρι που έφυγε από την ζωή χαρούμενος.

Από τότε πολλά αδέσποτάκια ενήλικα και κουτάβια τα έχει πάρει από τον δρόμο μέχρι να βρουν το δικό τους σπίτι.

Η επαφή μου με τα αδεσποτάκια ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2018 βοηθώντας άλλη εθελόντρια σε τάισμα μάνας και 7 κουταβιών.

Ένα βράδυ όμως μαθαίνοντας την ιστορία του Βλάσση, θέλησα να συνδράμω πιο ενεργά με τα χειροποίητα βραχιόλια που είχα φτιάξει.. ώστε να αποπληρωθεί μέρος του χρέους για τον Βλάσση, για τις εξετάσεις του, για να ζήσει… έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του εθελοντισμού..

Μου ζητήθηκε στη συνέχεια να φιλοξενήσω ένα κακοποιημένο σκυλάκι ,που ήταν 10 χρόνια δεμένο σε μια πυλωτή, άσπρο, μικρό, ρατσάτο, μέχρι τότε δεν ήξερα από σκυλιά ,(έχω μεγαλώσει με γατες). Όταν ήρθε και τον πήρα αγκαλιά , ήξερα ότι ήρθε σπίτι του, Τον υιοθετήσαμε γιατί θέλαμε να του δώσουμε όσα του έλειψαν τα 10 χρόνια της ζωής του. Δεν έπαιζε με τα παιχνίδια του ούτε με μας(το παράπονο των παιδιων). Δυστυχώς λίγους μήνες μετά διαγνώστηκε με καλαζάρ και νεφρά .Λίγες μέρες πριν φύγει, γνώρισε τον Άρη ένα επιληπτικο κουτάβι που έκοβε το χάπι σταδιακά.Για πρώτη φορά λοιπόν ο Ρούντι έπαιξε, έτρεξε, χοροπηδηξε και λίγες μέρες μετά έφυγε…

Πήγαινα στον Άρη,τον τάιζα, του έδινα το χάπι και μου έρχονταν στο μυαλό οι λίγες μέρες που έπαιζε με τον Ρούντι μου. Μου ζήτησαν να τον φιλοξενήσουμε λίγες μέρες και δεχτήκαμε, γιατί είχε ζήσει την εγκατάλειψη, μαζί με τη μαμά του και τα αδέρφια του, και μετά όταν η οικογένεια του υιοθετήθηκε έμεινε μόνος (κανείς δεν υιοθετούσε επιληπτικό) και γιατί μέσα από τον Άρη βλέπαμε τον Ρούντι να ζει όλα, όσα στερήθηκε στη 10χρονη ζωή του.

Η απόφαση ήταν ομόφωνη στην οικογένεια, τον υιοθετήσαμε και το μόνο που άλλαξε ήταν το όνομα ο Άρης έγινε Τζόι. Δεν είναι ρατσάτο άσπρο και μαλλιαρό, όπως ο Ρούντι αλλά έχει την ψυχή του!!Από τότε αγωνίζομαι να αποκτήσουν όλα τη δική τους οικογένεια!

Ξεκίνησα την μεγάλη μου αγάπη , όταν γέννησε μια σκυλίτσα έγκυος ,που σίτιζα , 8 κουταβάκια παραμονή Χριστουγέννων μέσα στη βροχή , σε μια γωνιά του οικοπέδου που βρισκόταν το σπίτι μου….

Εκείνο το πρωί την είχα χάσει και έψαχνα να τη βρω…Και ναι, την βρήκα, είχε κρυφτεί μέσα στα βάτα και τα χόρτα και πόναγε αβασταχτα….Οταν την ειδα είχε γεννήσει μόνο το πρώτο..Με κοίταξε στα μάτια σαν να μου έλεγε κάθησε εδώ και περίμενε…. βοήθησε με!!! Εκεί κάθησα μέχρι τέλος… Μαζί στη λάσπη και στη βροχή…Μαζί στον πόνο!!

Ήσουν η Όρκα μου!! Ετσι σε φώναζα …Γιατί πια δεν υπάρχεις αρχόντισσα μου!! Η φόλα μας χώρισε !!!Με πόνο και δάκρυα σε αποχαιρέτησα… Με υπόσχεση , αγάπη και χρέος για καθε αδέσποτη ψυχή! ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ…

Για να μην πονέσει άλλη όπως εσύ έγινα εθελόντρια!

Πολλές φορές αναρωτιέμαι πότε άρχισε , πώς ξεκίνησε αυτό; Δε θυμάμαι και πολλά .

Θυμάμαι ένα πρωί κλάματα από δύο κουταβάκια δίπλα στο σπίτι μου …χωρίς δεύτερη σκέψη τα μάζεψα και κάπου εκεί άρχισαν όλα…

Από τότε η υιοθεσία μού έγινε τρόπος ζωής …η λαχτάρα των ματιών τους μαγνήτης …οι φωνούλες τους βάλσαμο ..

Κάπως έτσι γέμισε κάθε γωνιά του σπιτιού μου και μια φωνούλα ..μια ψυχούλα , μια προσμονή και μια ελπίδα …για ένα καλύτερο αύριο !!!

Το να ζω με ζώα ήταν δεδομένο στην ζωή μου, μιας και από μικρό παιδί μεγάλωσα σε ένα σπίτι με αυλή και παρά πολλά ζωάκια…. Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές που παίρνεις ένα σκίρτημα, με αποτέλεσμα να θες να κάνεις την αγάπη αυτή πιό ουσιώδη καί έμπρακτη… Σέβομαι την ζωή σε κάθε μορφή της καί έχω στην υποχρέωση να την προστατεύσω ….εξάλλου όπως είχε πεί καί ο Τσάρλι Τσάπλιν : όταν ταΐζεις ένα αδέσποτο ταΐζεις την ίδια σου την ψυχή…. Στήν μνήμη των αγαπημένων μου Κωστή και Λούνο, που χάθηκαν πρόωρα, έδωσα την υπόσχεση να βοηθήσω όσα περισσότερα αδέρφια τους μπορώ…

Αρχές Ιανουαρίου του 2017 τα σχολεία άνοιξαν από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, εκεί μας περίμενε μια έκπληξη . Στο σχολείο που εργαζόμουν δυο σκυλίτσες αδέσποτες ή εγκαταλελειμμένες είχαν γεννήσει 12 μωράκια.

Πήρα 3 μικρά στο σπίτι μου, τα δυο βρήκαν σπίτι γρήγορα ενώ το τρίτο κουταβάκι έγινε το πρώτο μου σκυλάκι, ο Σάββας μου!

Δεν ήξερα από σκυλιά, δεν είχα ποτέ μου σαν παιδί, μια και η οικογένειά μου δεν τα συμπαθούσε. Με τον Σάββα όμως κατάλαβα πόση αγάπη μπορεί να σου δώσει ένας σκύλος και πόση ανάγκη έχει κάθε σκυλάκι για βοήθεια.

Έτσι ξεκίνησα να φιλοξενώ σκυλάκια τα οποία βρήκαν το κάθε ένα με το χρόνο του τους ανθρώπους που τα αγάπησαν. Θέλω να βλέπω χαρούμενα ματάκια, ζωάκια που τους δίνεται μια ευκαιρία να ζήσουν ευτυχισμένα δίπλα σε ανθρώπους που τα αγαπούν. Αυτός είναι και ο σκοπός μου!!

Κάθε φορά που σε κοιτάνε στα μάτια, ξέρεις πως αξίζει να παλεύεις. Ξέρεις πως μέσω αυτών γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος… ξέρεις πως άλλος ένας μεγάλος αγώνας ξεκινά, μα, η χαρά που νιώθεις όταν πλέον βρεθούν στην αγκαλιά της οικογένειάς τους τα δικαιώνει όλα. Φοβάσαι πως δεν θα τα καταφέρεις πάντα. Αλλά δεν τα παρατάς…

Γιατί, το να δίνεις απλόχερα την βοήθειά σου σημαίνει να λέγεσαι άνθρωπος…

Δεν ξέρω πως ξεκίνησε αυτό το ταξίδι για μένα… Λίγο η αγάπη που από πάντα είχα για τα ζώα, λίγο οι σκέψεις για τον ρόλο του ανθρώπου σε αυτόν τον πλανήτη, λίγο τα πρώτα κουταβάκια που φρόντισα ως φοιτήτρια… Και κάποια στιγμή περνάς από τα λόγια στις πράξεις.

Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός τα τελευταία χρόνια και προσπαθώ πάντα να ενισχύω τα φιλοζωικά αισθήματα των παιδιών. Για να αλλάξει αυτός ο κόσμος προς το καλύτερο οφείλουμε πρώτα απ’ όλα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, να κάνουμε πράξεις. Οφείλουμε ακόμα και να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας να γίνουν πολίτες που νοιάζονται…για τα ζώα, για τους ανθρώπους, για τη γη που κατοικούμε όλοι μας.

Πριν ενάμιση χρόνο μου τράβηξε την προσοχή μια παρέα τριών αδέσποτων σκύλων στον πεζόδρομο της Κορίνθου, ο Πίκος , ο Πόκος και η Μαιρούλα .Ήταν πάντα αχώριστα , το ένα ήταν η ουρά του άλλου .

Τα βραδιά, όταν σχολούσα από την δουλειά, με συνόδευαν στο αμάξι, για να πάρουν τον μεζέ τους .

Ένα μοιραίο βράδυ πληροφορήθηκα ότι στο κέντρο της Κορίνθου έριξαν φόλες. Ανάμεσα στα θύματα έμαθα ότι ήταν η Μαιρούλα , ο Πόκος.. και το ίδιο πίστευα και για τον Πίκο, μιας και πάντα ήταν μαζί .

Το βράδυ εκείνο σχόλασα και με βαριά καρδιά κατευθύνθηκα στο αμάξι αρνούμενος να πιστέψω ότι δε θα τους ξανάβλεπα…Όμως εκεί βρήκα τον Πίκο να με περιμένει και να με κοιτάει με το πιο λυπημένο βλέμμα που έχω δει ! Οι δυο φίλοι του, η Μαιρούλα και ο Πόκος είχαν πεθάνει και ήταν μόνος!!

Από εκείνο το βράδυ υποσχέθηκαν ότι θα τον φροντίζω όσο μπορώ!

Ήταν η αρχή

Μετά άρχισα σιγά σιγά να φροντίζω καθημερινά πολλά αδέσποτα της πόλης .

Όλο αυτό το διάστημα έζησα και άλλες απώλειες αδέσποτων που φρόντιζα αλλά δεν σταματάω

Κάποιος είχε πει «αυτοί που θέλουν να κάνουν αυτό τον κόσμο χειρότερο , δεν παίρνουν ποτέ ρεπό , πώς μπορώ να το κάνω εγώ.;;,

Ρίξε φως στο σκοτάδι»